Elke dag weer op pad gaan met Christus is een avontuur en niet altijd even makkelijk in de wereld waarin ik leef. Het is namelijk zo dat hier in het westen steeds meer naar voren lijkt te komen dat de mens suprieur is en dat geloven in God niet meer van deze tijd is. Wanneer je dan wel gelooft in God wordt dat steeds vaker gezien als kortzichtig en oudbollig, de niet gelovige mensen begrijpen niet alle keuzes die je maakt vanuit mijn geloof in Christus en dat maakt het som lastig die keuzes te blijven maken. Nou doel ik niet alleen op de mensen in mijn directe omgeving maar, trek ik het wat breder naar de maatschappij in het algemeen.
Steeds meer en meer zie ik dat de maatschappij denkt dat de mens suprieur is en dat wij het als mens allemaal maar weten en dat het steeds moeilijker wordt om te midden van die gedachte te getuigen van en te leven met Christus.Want ondanks dat het gedachte goed van Christus ook heden ten dage nog aktueeel is en veel goed kan doen, zien veel mensen dat heel anders en kijken er met vreemde ogen naar. Wanneer je, je alleen begeeft in een vertrouwd kringetje van vrienden en gelovigen zie je dat misschien niet altijd maar, wanneer ik buiten dat kringetje een kijkje neem zie en ervaar ik toch wel degelijk een vorm van onbegrip naar mij als volgeling van Christus. (ook binnen het bekende kringetje, ondanks het wederzijds respect is er dat onbegrip)
De kerk als zijnde een organisatie lijkt zich ook steeds meer aan te passen aan de wensen en suprioriteit van de mens. Diensten, samenkomsten en organisatie structuur lijken steeds meer aan te sluiten bij de wensen van de mens in plaats van gericht te zijn op God op Jezus Christus. Diensten worden in gericht en gevuld met de wensen en verlangens van mensen, terwijl een samenkomst/dienst toch ten eerste volledig gericht zou moeten zijn op God, op Christus. Wanneer een dienst te lang duurt beginnen mensen te klagen en geven ze aan dat anderhalf uur op zondagmorgen toch echt wel lang genoeg is. (ook ik maak mij hier wel eens schuldig aan)
Dagelijks probeer ik te leven met Christus en meer dan mij lief is merk ik in mijn eigen leven dat ik mij laat verhinderen totaal in afhankelijkheid te leven van Christus, het is soms zo makkelijk om gewoon mee te gaan met de wereld en gewoon je leven te leiden zoals ieder ander.
Jezus Christus is naar de wereld gekomen om te laten zien wie God is, om te laten zien dat God liefde is en hoe wij als mensen die liefde kunnen uitdelen in deze wereld. Uiteindelijk heeft Christus de grootste daad van liefde laten zien aan het kruis, waar Hij voor jou en mij stierf, om voor ons de straf te betalen die wij hadden verdiend. Christus heeft alles gegeven voor jou en voor mij, de vraag die ik mij elke dag zou moeten stellen is: Wat geef ik terug aan Christus, wat geef ik terug aan God?
Groetjes en Gods zegen, John
Toch enkele kanttekeningen bij deze tekst, beste mede-christen. Je tekst ademt een vanouds 'Christelijke zwaarmoedigheid' die - denk er eens over - misschien niet helemaal Bijbels verantwoord is. Ik wil niet beledigen maar we mogen er als christenen ook eens over nadenken of we wel zo juist zitten met onze 'zwaarmoedige klachten' over hie weinig we toch aan God terug geven, hoe weinig we toch voor God en hoeveel we daarbij menselijke verlangens willen dienen'.
BeantwoordenVerwijderenWel... hier mag misschien ook wel eens voor verwittigd worden.
God wil dat wij Hem herdenken in een 'viering'. Een viering is een 'feest' en het is goed om er eens over na te denken wat er dan wel gevierd wordt op zo'n feest, toch?
Zijn we soms niet wat bang om een feest ook echt te vieren? Om een feest ook echt een feestelijk feest te laten zijn?
Elkaar liefhebben... dat is onze redelijke eredienst, zegt de Bijbel! Weet je wat we vieren op zo'n feest? We vieren dat we niet langer 'aan God' (of goden) offeren maar aan elkaar!
Ik denk dus dat we minder moeder zeuren over hoe weinig we toch terug geven aan God (God heeft ons niet eens nodig... maar wij Hem!) maar in plaatst daarvan kunnen we er beter over nadenken hoe we dat feest voor elkaar (ondanks onze zweetvoeten, ons gemor en onze depressie) meer een feest kunnen laten zijn waarin wijk herdenken dat onze God dat hele offergedoe in de geschiedenis heeft afgeschaft aan dat kruis en nu wil dat we dus eindelijk met elkaar zouden vieren!
Wat een fantastisch geloof! God zegt dat Hij die kwestie met dat offeren (waarmee we elkaar toch maar een geweten schoppen!) op Zijn rug heeft laten neerkomen en wij moeten alleen nog het feest zo aangenaam mogelijk voor elkaar zien te maken.
Geen enkele andere godheid, geen enkel ander geloof houdt er zo'n vrije, eigenlijk zelfs 'vrijzinnige' visie op na. Ik ben het Offer, ik heb me geofferd voor jullie tegenover God... offeren jullie je nu maar voor elkaar.
God heeft ook iets van een humanist, meer dan we durven toegeven?
Daar mag best wel eens over nagedacht worden... misschien bij brood en wijn.
Alle andere goden en overtuigingen eisen offers. Onze God wil dat we daarmee stoppen en Zijn Offer herdenken. Wat een contrast.
Beste GB het stuk is totaal niet zwaarmoedig bedoelt. Je hebt gelijk wanneer je zegt dat Christus het offer voor ons heeft gebracht, daar sluit ik mij helemaal bij aan. Echter Jezus aannemen brengt een offer van onze kant met zich mee en wel het offer om ons oude leven los te laten en ons leven over te geven aan Hem die Zijn leven geofferd heeft voor ons.
BeantwoordenVerwijderenJa wij moeten wandelen in vreugde, in vreugde en dankbaarheid naar God toe omdat Hij ons de verlossing gegeven heeft. Wij mogen dat offer gratis ontvangen en daar hoeven wij geen offers voor te brengen zoals in het oude testament maar, God vraagt van ons wel een overgave, een overgave aan Hem die voor ons stierf en dat is misschien een offer van een andere orde maar, het is een offer, een offer van ons leven.
Zoals ik al zei aan het begin van deze reactie, bedoel ik het stuk totaal niet zwaarmoedig totaal niet, het is alleen de vraag of wij bereid zijn om ons oude leven los te laten en een nieuw leven met Hem te beginnen en dus niet onszelf op de eerste plaats te zetten maar Christus op de eerste plaats te zetten. Zetten we Hem op de eerste plaats dan zijn we ook in staat ten volle te vieren dat Hij goed is.
Groet en Gods zegen, John
John,
VerwijderenVele dingen die in de Bijbel geschreven staan, zijn geschreven in een veelomvattende Griekse, Aramese of ook Hebreeuwse werkwoordsvorm.
Zo in de 10 Geboden (de joden zeggen de '10 Woorden')
'Gij zult dit en gij zult dat...'
Die werkwoordsvorm is zeer ruim interpreteer-baar.
Wat kan 'Gij zult' zoal betelkenen?
Het kan betekenen:
1. Je moet, 2. Je kunt niet maar toch zal je, 3. Je zal ondanks alles in een verre toekomst 4. Je mag 5 Je zal kunnen 6 Je zal niet anders kunnen 7 Het verlangen en het vuur zal in je branden om... 8 God zal door jou 9. ondanks jezelf zal God in jou... 10, enz. ...`
Al die lezingen zijn mogelijk en in de gemeente zijn ook al die opties mogelijk. Ik heb gemeentes gezien waar het vuur van de Geest in een zootje ongeregeld brandde. Ik heb gemeentes gezien waar structuur uit de Geest voortkwam. Ik heb gemeentes gezien waar de Geest door de ijver der gelovigen werd verstikt.
Het is de Geest die in ons brandt en het kan alle kanten op, JB. Soms zie ik christenen scheiden en grote zonden bedrijven maar ik weet hoe die Geest in hen blijft branden en hen dwars door alle ellende heen niet blijkt los te laten... soms zelfs ondanks al hun pogingen daartoe.
Ja... wij zijn 'kinderen van God'. Er zit van alles tussen:in die prachtige familie van de Heer: balorige pubers, makke schaapjes, volwassen dochters en overijverige zoontjes die hun Vader willen vlijen met een ascese waar de Vader hen niet om vroeg. .
Wij zijn allemaal broers en zussen... het hele zootje ongeregeld... al 2000 jaar lang.
Gelukkig staan we onder Gods Genade.
Hallo John,
BeantwoordenVerwijderenMag ik een radicaal kritische opmerking plaatsen? Vanuit liefde?
Je schrijft dat je 18 jaar geleden je hart aan Jezus hebt gegeven. Dat is natuurlijk een heel goede zaak! De Bijbel zegt ons immers God lief te hebben met heel ons hart en verstand en kracht.
Toch is dit niet alles wat de Bijbel zegt dat we moeten doen om een kind van God te worden. Helaas is dat niet bekend bij veel mensen die zich Christen noemen. Wat geloven inhoud volgens de Bijbel is helaas anders dan wat er tegenwoordig gangbaar is. Zoals de uitleg die via een link op deze blog te vinden is op de site: http://ikzoekgod.jesus.net/naar-het-gebed/
Men zegt een gebed vol dank en opent het hart... prachtig natuurlijk als het gaat om 'een vriendschap met God te beginnen'. Maar dit is niet Gods heilsplan zoals in de Bijbel beschreven, het is niet: "Als je dit gebed hebt gebeden, mag je er zeker van zijn dat God heeft geluisterd. Je bent een kind van God geworden.". Het is NIET de Bijbelse manier om gehoorzaam aan Gods woord te worden en zo vergeving voor je zonden te ontvangen en Gods koninkrijk binnen te gaan.
Met vriendelijke groet,
Jan
Beste broeder Jan ik wil hier wel op reageren maar misschien is het handig als je dan ook even vermeld wat er nog meer nodig is en hoe het is zoals de bijbel leert? Je hebt nu alleen weergegeven dat je hart geven en bidden goed is maar, niet wat er nog meer nodig is en om een goede reactie te kunnen geven is het wel handig om het gehele plaatje te zien van wat jij bedoelt.
BeantwoordenVerwijderenNou is het op die link die jij noemt niet zo dat het bij het bidden blijft, de makers van deze site hopen wel dat mensen die dat gebed bidden in contact gaan komen met zogenaamde coaches zodat men zeker verder kan gaan bouwen. Misschien goed om verder te kijken op de site en misschien een getuigenis te lezen van mensen die door middel van die site de Heer hebben ontmoet.
Groet en Gods zegen, John
ps. ik weet niet wanneer steeds kan reageren, vandaag niet druk maar vanaf morgen een paar dagen wel, zit in Roemenie vandaar ;-)
@ Jan:
BeantwoordenVerwijderenOok ik kijk vol spanning uit naar je antwoord op Johns vraag.
John zit in Roemenië om mensen te helpen (neem ik aan). Wel... John doet dat als 'christen' en dat lijkt me dus een goed voorbeeld.
Laat ik er eens op ingaan.
IK denk (en hoop) te mogen zeggen dat John dat niet 'voor God' doet... dus 'om God nog wat beter te kunnen bereiken, nog wat dichter te kunnen naderen of om Hem te helpen'.
God heeft geen hulp nodig... Hij is volmaakt en kan het dus perfect zonder de hulp van John in Roemenië stellen!
Als het goed is doet John dat dus niet VOOR God (pro Deo) maar UIT God.
Alles wat VOOR God gedaan moest worden is 2000 geleden allang gedaan en afgewerkt. John kan daardoor niet meer dichter tot God naderen dan hij al genaderd is in wat Christus gedaan heeft: het kan niet meer verbeterd worden onder de zon!
Maar het enthousiasme, het vreugdevuur dat in hem ontstaat - alleen al door het besef hiervan! - doet hem bijvoorbeeld die reis naar Roemenië maken... UIT God.
De overwinning is al op zak... hij gaat alleen nog wat geneesmiddelen of nylon kousen verdelen om mensen in hun noden uit te nodigen om het overwinningsfeest mee te vieren.
Ze hoeven niet meer te doen dan Christus' schuldbetaling te aanvaarden... de rest volgt vanzelf, hoe moeizaam soms ook.
Wil je de toetredingsvoorwaarden verzwaren?
@ John:
BeantwoordenVerwijderenEvangelicalisme wordt in Roemenië miischien wel gelinkt aan de Pruisische tijden van het land? De Grieks-Katholieke kerk (zo'n 800 000 aanhangers op ruim 22 miljoen Roemenen) werd dan weer onder de communisten zwaar (en bloedig!) vervolgd en gedwongen ingelijfd bij de (officiële) Grieks-Orthodoxe kerk (los van de vraag of die daarom vroegen, natuurlijk).
Bloedige vervolging van soorten christenen... het is niet niks, natuurlijk.
Enfin... er is daar heel wat gebeurd in dat land... wat ik me afvraag: merk je (nog) iets van die gevoeligheden in de gewone omgang met de mensen of is dat allemaal eerder tot het verleden gaan behoren en eerder een beetje 'onbewust' geworden?
Hallo John,
BeantwoordenVerwijderenGod ontmoeten, Jezus in je hart binnenlaten. Het zijn moderne termen waaraan een moderne theologie verbonden zit. Ik denk het liefst zoveel mogelijk in Bijbelse termen. Dus hoe worden we opnieuw geboren en hoe gaan we het koninkrijk van God binnen?
Paulus ontmoette God, hij had een diepe religieuze ervaring die zijn leven veranderde. Toch was dit niet voldoende. Hij geloofde, hij bekeerde zich maar moest zich eerst laten onderdompelen in water voor de vergeving van zijn zonden bij de aanroeping van de naam van Jezus Christus.
Je kunt Jezus wel in je hart toelaten maar belangrijker is of Hij ons binnenlaat in Zijn koninkrijk. We moeten eerst opnieuw geboren worden door het water en de geest. Petrus kreeg de sleutels van het koninkrijk en toen hem door gelovige mensen met een oprecht hart gevraagd werd wat ze moesten doen antwoordde hij:
"38 En Petrus zei tegen hen: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen. " (Hand 2)
Geloven, bekeren, hardop belijden, onderdompelen in water voor de vergeving van zonden. Dit is het begin v.d. strijd.
Groet,
Jan
Ja jan maar ik beweer niets anders dan dat jij nou verwoord hoor
BeantwoordenVerwijderenAls dat zo is dan zou dat geweldig zijn. Toch zag ik je wel degelijk spreken over 'je hart aan de Heer geven' als ware het moment dat jij gered werd en een kind van God werd.
BeantwoordenVerwijderenNogmaals dat vind je nergens in de Bijbel als de manier om Gods koninkrijk binnen te gaan. Het is een manier die mensen verzonnen hebben. Niet wat de discipel Petrus ons leert. Niet wat Paulus ons leert en niet wat Jezus ons leert.
Het is niet genoeg en zelfs misleidend als er in dit soort termen gesproken wordt. Net als dat 'zondaarsgebed'. Op zich niet verkeerd maar wel als het als er vervolgens wordt gezegd dat je dan zeker mag weten dat je na zo'n gebed een kind van God bent geworden. Dat vind je nl. nergens in de Bijbel.
Hoop dat je begrijpt waarom ik hier op hamer. Het is een smal pad naar een nauwe poort. We kunnen maar op 1 manier binnengaan.
Met vriendelijke groet,
Jan
Jan ik denk dat we op verschillende levels aan het praten zijn, bekeren is je hart aan de Heer geven. Geloven dat Christus ook jou is gestorven en weer opgestaan en ja daarna begint de strijd dat klopt! Helaas heb ik die strijdt in al zijn hevigheid aanschouwt de afgelopen dagen.
BeantwoordenVerwijderenVandaag in Roemenie sprak iemand bij het tienerprogramma over dit onderwerp met als voorbeeld de stoel die als plaatje bij deze blog is gevoegd, bij bekering zit Jezus in je leven maar zit Hij dan ook op de stoel? Het is zaak dat niet jij maar dat Jezus op de stoel van je leven zit, ben je bereid je leven te geven aan Hem?
Groet en Gods zegen, John
Hey John,
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij zijn we het eens over wat bekering inhoud.
Maar ik zeg je: geloofsvertrouwen=gehoorzaamheid aan Gods woord dus Bijbelse termen gebruiken en alles doen wat er staat. Je redding hangt o.a. af van een correcte Bijbelse doop.
Zie bijv. de geschiedenis van Apollos in Hand. 18 en 19.
Een gelovige man die zich bekeerd had en vol in de strijd stond. Vol vuur voor Jezus. Maar hij was nog niet goed gedoopt en zijn discipelen ook niet. Ze konden nog niet geleid worden door de Heilige Geest zoals wel kan nadat iemand correct gedoopt is. De gave v.d. H.G. ontvangen...
Daar kan ik zelf ook van getuigen. Voor mijn doop was ik een gelovige en soms was ik best perioden vurig bezig met 'geloven'. Maar achteraf kan ik zeggen dat ik er nog weinig van begreep. Pas later is de Bijbel open gegaan voor mij. Kennis werd steeds meer inzicht, een wezenlijk verschil. En ook kwam er steeds meer beleving, het hart waar je het over hebt. Maar het is wel verstand en gevoel. God wil aanbeden worden in geest en waarheid vanuit heel ons wezen. Niet alleen vurig vanuit het hart maar ook in volledige overeenstemming met de waarheid van zijn woord wat dus ook door het verstand onderzocht dient te worden.
Mvgr, Jan
Jan met bovenstaande reactie kan ik instemmen ;-) na bekering komt de gehoorzaamheid en dat is idd een zaak van het hart en het verstand.
BeantwoordenVerwijderenJohn, wat is dan de eerste daad van gehoorzaamheid die we moeten doen? Is het niet: wie gelooft en zich laat dopen wordt gered? Gehoorzaam zijn aan het evangelie door gedoopt te worden, pas dan zijn we gered en begint de strijd om vol te houden, gered te blijven en te groeien.
BeantwoordenVerwijderenEen ernstige tekst vind ik:
"8 wanneer Hij met vlammend vuur wraak oefent over hen die God niet kennen, en over hen die het Evangelie van onze Heere Jezus Christus niet gehoorzaam zijn. " (2 Tess)
Bijzonder he. Mensen die niet gehoorzaam zijn aan het evangelie worden gestraft samen met de andere goddelozen. Dat doet me denken aan die tekst uit Mat.7 over de wettelozen die dachten Jezus te kennen/dienen. Maar zij deden het op hun eigen manier, ze doen wat ze zelf goed lijkt. Dat begint al bij de manier om gered te worden waaraan ze niet gehoorzaam willen zijn. En vervolgens zoeken ze leraren uit die hun verwende oren strelen i.p.v. de Schriften te onderzoeken om Gods wil te leren kennen.
Groet, Jan
@ Jan:
BeantwoordenVerwijderenAls gedoopte ben ik gehoorzaam aan de Heilige Geest, Die steeds en in alles getuigt van Christus, Die op Zijn beurt alle vergeving bewerkte, ondermeer door alle 'religie' (ook die op God gericht: besnijdenis, sabbat, offercultus, enz. ...) zichtbaar in de 'voleindigde', waardoor deze in de praktijk beëindigde voor zowel Zijn getrouwen als de bredere cultuur die Zijn kinderen daarna tot stand zouden brengen: een cultuur waarin bijvoorbeeld geen dierenoffers meer worden gebracht (tot op heden), geen religieuze besnijdenissen worden gedaan (tot op heden), enzovoort.
Ja... in de religie-verminderingen (vergeleken met ALLE andere oude culturen) zien we het meest ZICHTBARE, meest TASTBARE en meest BREED VERSPREIDE getuigenis van de invloed van Jezus Christus op de wereld.
Ook het Oude Jodendom vond haar meest opvallende en tastbare culturele getuigenis van deze Zelfde 'God' in een zeer opvallende 'religie-vermindering: de 'God' van Mozes (Abraham, ...) was eeuwen en eeuwen lang de enige 'godheid' die niet afgebeeld aanbeden werd. Zeer opvallende - vrijzinnige want religie-verminderende - getuigenis van 'God'.
De 'gehoorzaamheid' waarover je spreek - en ga maar na, let er maar eens op - houdt in de meeste Bijbelse beschrijvingen en vertellingen net zeer nauw verband met 'geen religie maken' met 'God' (geen beelden, geen offercultus).
Die 'gehoorzaamheid' waarover je spreekt moet in de allereerste plaats verhinderen dat de gemeenten zich tot een zoveelste religie onder de religies zou gaan ontwikkelen.
De 'doop' drukt in de eerste plaats het 'gestorven zijn met Christus' uit (en dus niet in het minst gestorven zijn voor alle religieuze 'streven naar hogere machten en krachten) en zodoende (daaraan gehoorzamend) Zijn Opstanding: het vertrouwen dat leven (in Christus, God) sterker is dan dood... hoe anders onze eindigheid ook lijkt te getuigen; de eeuwigheid heeft de eindigheid overwonnen in Christus, God dus.
God gehoorzamen betekent in de eerste plaats 'niet in religie(s) vervallen'. Een rockster adoreren dat het op aanbidding gaat lijken... ook dat is 'religie', hé. We moeten een rocksong kunnen genieten zonder in aanbidding te gaan vervallen: 'God' gehoorzamen.
Sorry voor het wat simpele voorbeeld maar 'God gehoorzamen' (vasthouden aan 'God' = de Levende = het Leven) betekent meestal heel veel andere dingen loslaten in je leven en dus aan andere dingen (andere 'goden') niet zomaar toegeven;
God gehoorzaam zijn is 'ware vrijheid'... en hoe zei ons bomma het ook weer? Alle echt goede dingen doen meestal een beetje pijn.
Maar dat laatste heb ik er maar zelf als bedenking aan toegevoegd: het hoeft niet altijd zo te zijn, natuurlijk.
Wie slaaf is van God is verslaafd aan recht, aan levenslust, aan genade, aan liefde, aan vrijheid, aan leven in plaats van aan dood.
Er is geen betere 'verslaving' te bedenken.
Bekering en doop zijn in de Bijbel als één beweging, zoals een bootje niet kan varen zonder water.