Voeg de daad bij het Woord!

Bijbelteksten kunnen heel snel weer uit je gedachten verdwijnen nadat je ze gelezen hebt maar, soms gebeurt het ook dat ze lange tijd blijven hangen  nadat je ze gelezen hebt. Op dit moment  is het zo dat bepaalde teksten uit Jakobus 1 me erg blijven bezig houden, bijvoorbeeld de woorden  uit Jakobus 1 vers 22:  En weest daders des woords en niet alleen hoorders: dan zoudt gij uzelf misleiden. 

Daders van het woord en niet alleen hoorders, das op zich best duidelijke taal, de vraag die het echter bij mij oproept is: Hoe maak ik dit praktisch in het dagelijkse leven?

Terwijl ik zo over die vraag aan het nadenken ben komt de opdracht van Jezus ook naar voren: Heb God lief boven alles en je naaste als jezelf. Ik moet heel eerlijk bekennen dat dit niet altijd het geval is bij mij en dat ik dus vooral aan het tweede deel van die opdracht niet te allen tijde voldoe. Ik weet niet of ik de enige ben maar, wanneer ik heel eerlijk naar mij zelf kijk moet ik eerlijk bekennen dat ik niet altijd iedereen lief heb. Ik kom op mijn pad wel eens mensen tegen die ik niet echt lief heb, de vraag die dan weer naar boven komt moet je iedereen als je naaste zien of zijn je naasten alleen de mensen om je heen, in je naaste omgeving?

Kijk ik naar Jezus en hoe Hij zich opstelde naar anderen toe dan kan ik volgens mij niet anders dan concluderen dat Jezus iedereen lief had en geen uitzonderingen maakte tussen mensen in zijn naaste omgeving en mensen daarbuiten. Volgens mij had Jezus zelfs de mensen die hem uit de weg wilde ruimen lief, Hij was het niet met iedereen eens maar had ze wel lief volgens mij.

Jakobus stelt dat we niet alleen een hoorder/lezer van het woord moeten zijn maar ook daders van datzelfde woord, de opdracht om God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf is dus niet een tekst om alleen tot ons te nemen maar, is een opdracht die we praktisch moeten maken in ons leven.

Een dader van het woord worden vind ik persoonlijk niet altijd even makkelijk, het is niet alleen dat ik er wel eens achter kom dat ik niet iedereen lief heb maar, ook de daadwerkelijke daden als het evangelie delen of de weduwen en wezen (me inzetten voor hen die het minder hebben) helpen, laten nogal eens te wensen over.  Nou weet ik wel dat ik in mijn eentje niet alles kan en moet veranderen maar, heb de laatste tijd het gevoel dat ik wel wat meer kan en mag doen.

Conclusie voor dit moment is dat ik de woorden van Jakobus in mij tot leven moet laten komen en dat geldt zeer zeker voor de opdracht van Jezus waarin duidelijk wordt dat ik mijn naaste lief moet hebben.

Wanneer we Jakobus verder lezen  zien we dat Jakobus het ook heeft over dat een geloof zonder werken dood is, ook dit is zo een dingetje waar ik eens verder over na wil denken om erachter te komen of mijn geloof nou dood of levend is maar, misschien deel ik daar een andere keer wel het een en ander over!