vrijdag 24 februari 2012

Jezelf christen noemen en daadwerkelijk christen zijn.


Weet je? Het is heel makkelijk om te zeggen dat je christen bent maar, is zeggen dat je christen bent ook hetzelfde als een christen zijn? ik denk dat er een verschil is tussen zeggen dat je christen bent en ook daadwerkelijk een christen zijn. Neem bijvoorbeeld de kruisvaarders, de mensen die meededen aan de kruistochten in de middeleeuwen, dezen zeiden dat ze christen waren maar, waren zij dat ook echt diep van binnen?

Strijden voor Jezus door middel van oorlog en geweld is niet wat het woord van God ons leert, en toch gingen heel wat christenen mee in de kruistochten om door middel van geweld het Heilige land te bevrijden (Israël). Zij kozen echter een manier van strijden die door Jezus zeker niet werd gepredikt, kijk bijvoorbeeld maar eens naar de avond dat Jezus werd overgeleverd aan de farizeeërs:

Matteus 26: 51- 52  
51 En zie, één van die bij Jezus waren, strekte zijn hand uit, trok zijn zwaard en hij trof de slaaf van de hogepriester en sloeg hem het oor af. 52 Toen zeide Jezus tot hem: Breng uw zwaard weder op zijn plaats, want allen, die naar het zwaard grijpen, zullen door het zwaard omkomen.

Jezus was tegen fysiek geweld dat word hier wel duidelijk, maar ook op andere plaatsen in het woord van God is toch wel terug te lezen dat we als kinderen van God, als christenen moeten wandelen in liefde in plaats van in haat en geweld.


Matteus 5: 38-48
38 Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Oog om oog en tand om tand. 39 Maar Ik zeg u, de boze niet te weerstaan, doch wie u een slag geeft op de rechterwang, keer hem ook de andere toe; 40 en wil iemand met u rechten en uw hemd nemen, laat hem ook uw mantel; 41 en zal iemand u voor één mijl pressen, ga er twee met hem. 42 Geef hem, die van u vraagt, en wijs hem niet af, die van u lenen wil. 43 Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben en uw vijand zult gij haten. 44 Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief en bidt voor wie u vervolgen, 45 opdat gij kinderen moogt zijn van uw Vader, die in de hemelen is; want Hij laat zijn zon opgaan over bozen en goeden en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. 46 Want indien gij liefhebt, die u liefhebben, wat voor loon hebt gij? Doen ook de tollenaars niet hetzelfde? 47 En indien gij alleen uw broeders groet, waarin doet gij meer dan het gewone? Doen ook de heidenen niet hetzelfde? 48 Gij dan zult volmaakt zijn, gelijk uw hemelse Vader volmaakt is.

Kijk eens naar vers 44, hier zegt Jezus dat we onze vijanden lief moeten hebben en dat we moeten bidden voor hen die ons vervolgen. Dit is niet echt een oproep tot geweld dacht ik zo? In het verre verleden en het nabije verleden hebben mensen in naam van het christendom verschrikkelijke dingen gedaan door middel van fysiek geweld, dit is zwaar te betreuren maar, het zegt meer over de mensen die hier aan meededen dan over het christendom en wel om de hele simpele reden, wanneer je kijkt naar wat Jezus ons mensen leert dan is fysiek geweld niet één van die dingen, Jezus predikte om te wandelen in liefde en dan niet alleen de personen die jou ook liefhebben, nee ook de personen die jou totaal niet mogen of die jou zelfs vervolgen.
Laten wij goed kijken naar hetgeen wat Jezus ons leert, lees het woord en leer van Jezus  hoe met anderen om te gaan. Door te leven naar Zijn woord, naar Zijn voorbeeld, kunnen mensen om ons heen weten dat we christenen zijn, dat we kinderen Gods zijn. laten we niet alleen zeggen dat we christenen, kinderen van God zijn maar, laat ook zien dat je christen bent, dat je een kind van God bent door te leven zoals Jezus dat van ons vraagt. Als een soort van antwoord op vers 44 staan aan het begin van vers 45 de volgende woorden: opdat gij kinderen moogt zijn van uw Vader, die in de hemelen is. Dus met andere woorden, heeft u vijanden? Heb hen lief. En wordt u vervolgd? Bidt voor hen die u vervolgen en wees in woord en daad een kind van de Vader die in de Hemel is.

Dit laatste is niet makkelijk, ondanks dat ik ware vervolging in fysieke vorm  nog niet heb ervaren kan ik mij wel degelijk voorstellen dat het niet makkelijk is om je vijanden lief te hebben in die zware vervolging en toch wanneer ik verhalen hoor en lees van vervolgde christenen die wel fysieke en geestelijke pijn daarvan ondervinden, lees ik vaak liefde en vergeving terug richting hen die hen vervolgen. Volgens mij is dit alleen mogelijk wanneer je als christen volledig in Jezus Christus bent, wanneer je, je leven volledig en totaal in Zijn handen hebt gelegd.

Groetjes en Gods zegen,

7 opmerkingen:

  1. Mooie blog, John. Ik kan me eigenlijk helemaal niet goed voorstellen hoe het is om 'echt' vervolgd te worden, of om vijanden te hebben die je naar het leven staan. Maar er zijn natuurlijk wel mensen die je - vanwege je geloof - enigszins denigrerend kunnen behandelen. En dan gaat het erom, om hen dat niet aan te rekenen, maar goed en vriendelijk voor ze te zijn. En dat vergt oefening en volharding!

    Blijkbaar weten veel christenen helaas (nog steeds) niet wat 'strijden voor Jezus' betekent. Je ziet het al bij die kruisvaarders: ze bevochten hun medemensen, ze vochten tegen vlees en bloed! Dat is uiteraard het tegenovergestelde van wat Paulus zegt in Ef 6. Maar ook nu zie ik 'online' gebeuren dat men elkáár 'bevecht'. Een onderlinge strijd tussen mensen: wie heeft er 'gelijk'? Wie heeft 'de waarheid'? Maar dat is helemaal niet de strijd die God van ons vraagt: het gaat om een innerlijke strijd, de strijd tegen de machten van de zonde en de aanklager, die ons terneer wil drukken. Ik merk bij mezelf hoe belangrijk het is om die innerlijke strijd niet te 'vergeten' in mijn enthousiasme voor het evangelie. Want dat ligt op de loer, zoals ook Paulus ervoor waakte om niet zelf afgewezen te worden, na anderen het evangelie te hebben gepredikt...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Annemieke, die innerlijke strijd die jij noemt is denk ik ook van grote invloed op het handelen naar anderen toe. Wanneer je in goede relatie met God bent en rust hebt in je geloof in je relatie met Christus, met God, dan is het ook 'makkelijker' om lief te hebben en goed te handelen.

    Wanneer je veel innerlijke strijd hebt en je relatie met God daardoor wat stroever is, wordt het ook moeilijker om juist te handelen naar de mensen om je heen.

    En ja wat betreft die strijdt onderling, die herken ik en snap het allemaal niet zo goed, heb er zelf aan meegedaan en toen vond ik het allemaal heel normaal. Nu ik steeds meer ga in zien dat, dat niet de weg is merk ik ook het onbegrip van mijn kant.

    Groetjes en Gods zegen,

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hoi John, ik denk dat wij beiden een ander soort 'innerlijke strijd' bedoelen :)

    Als de innerlijke strijd ontstaat door een bezwaard geweten, bijvoorbeeld omdat je iets in orde moet maken maar je durft niet, omdat je iets moet opgeven dat verkeerd is maar dat wil je ten diepste eigenlijk niet - dat is géén goede strijd. Dan worstel je eigenlijk met je geweten, en aangezien God spreekt door je geweten, strijd je tegen God zélf, en dat maakt de relatie nogal stroef ja...

    De innerlijke strijd die ik bedoel is de strijd tussen Geest en vlees (Rom 6-7-8, Gal 5). Ik zou me pas flink zorgen gaan maken over mijn relatie met God als ik díe strijd niet merkte. Want die strijd is een logisch gevolg daarvan, dat ik God dien met mijn geest, maar mijn menselijke natuur is onderworpen aan de zonde - dat laatste blijft zolang ik leef. Dus als ik géén strijd merk, dan is de conclusie dat ik eigenlijk gewoon 'doe waar ik zin in heb' - oftewel, ik volg mijn eigen wil, mijn vlees. Ik leef eigenlijk maar oppervlakkig. Maar als ik God wil dienen, kom ik automatisch in een conflict met mijn vlees. Als ik bijvoorbeeld geduldig en vriendelijk wil zijn, kom ik in strijd. Als ik mijn man en mijn kinderen wil dienen zoals Hij dat van me vraagt, dan kom ik in strijd - simpelweg omdat ik liever mijzelf dien van nature. Maar dat is de GOEDE strijd waartoe Paulus zijn jonge medebroeder Timoteüs vermaant. In die strijd heb je God aan je zijde - waarom zou de relatie dan stroef zijn? Nee, gelukkig niet! Die strijd is de enige mogelijkheid om lief te hebben zoals God dat wil! Het is de enige strijd die tegelijkertijd rust geeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Annemiek, ik had het over dezelfde innerlijke strijd, het is echter zo dat zo een innerlijke strijd ook kan doorslaan naar de verkeerde kant zeg maar en daardoor kun je wat minder in je vel komen te zitten.

    Verder ben ik het met je eens het conflict tussen geest en vlees is er en het is een strijd waar we ook niet onderuit komen zolang we hier zijn vermoed ik.

    Groetjes en Gods zegen, John

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha, nou dan had ik het weer verkeerd begrepen :) Heb ook wel momenten gekend dat ik wat minder in mijn vel zat. Maar als ik eerlijk ben dan lag dat altijd aan mijzelf en kan ik God in elk geval niets verwijten :) Hij staat klaar met alle kracht, alle macht in hemel en op aarde! "Des Heren ogen gaan over de ganse aarde om krachtig bij te staan wiens hart volkomen naar Hem uitgaat", staat ergens in de bijbel. Daar wil ik jou en mezelf mee bemoedigen!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ben ik met je eens, die keren dat ik niet lekker in mijn vel zit hebben negen van de tien keer te maken met de keuzes die ik heb gemaakt, keuzes die in gaan tegen de geest. Het is echter geen enkele keer toe te schrijven aan God, Hij goed en rechtvaardig!

    Groet en Gods zegen, John

    ps. Trouwens je schrijft dat je het weer verkeerd had begrepen, misschien ligt het wel aan mij en moet ik duidelijker zijn ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Goropius Becanus7 maart 2012 om 21:39

    Jezus gebruikte geweld bij de uitdrijving van de handelaars op het tempelplein. Hij sloeg ze eruit!
    Ik merk hier op dat Jezus niet geheel geweldloos was.
    Maar het beeld is mooi: hij verjaagd de offerhandel met geweld en zoals Hij zegt zal Hij door geweld omkomen.
    De zin van dit alles?

    Jezus gebruikt het geweld van Hem en tegen Hem om een einde te maken aan de offercultuur voor God. In Jezus maakt God met geweld van en tegen Zichzelf een einde aan de slavernij van de offer-business die (kijk maar om ons heen naar de andere religies maar ook in de eigen kerkgeschiedenis!) van mensen religieuze kwezels en slaven maakt.
    Daarvan wil Jezus de mens en de mensheid bevrijden. Daartoe is Hij tot alles bereid: vechten met geweld als het moet en desnoods laat Hij Zich doodbloeden door -Zichzelf te offeren. UIT met die smerige religieuze slavernij: God SCHENKT genade!
    Jezus was ook een revolutionair, maar aanvaardde de consequenties: wie het zwaard gebruikt zal door het zwaard omkomen.
    Hijzelf zou gesmeekt hebben om door een zwaard te mogen sterven.

    BeantwoordenVerwijderen